Maar helaas bleef het ook vannacht weer regenen en desondanks al deze maatregelen hadden we het best koud.
We smeerden een snel ontbijt en zagen er enorm tegenop om de auto in te laden en de tent af te breken.
Later dan verwacht (rond 11u30) was de auto ingeladen. Karen en ik waren doorweekt, maar alles zat er in.
Het duurde niet lang voor we weer op een scenic route zaten, gekenmerkt door het ondertussen herkenbare teken.
Deze route ging ons makkelijk een half uur vertragen (zonder de extra stops bij te rekenen), maar het was het waard.
Karen had het helemaal gehad met water, dus vond het niet erg om achter het stuur te zitten en mijn ‘wauws en ‘omaaajs te doorstaan.
Zo stopten we bij een waterval langs de kant van de weg zodat ik de drone nog eens kon laten vliegen.
Totdat het ineens begon te drashen! Snel de drone terugroepen en weer als de wiedeweerga naar de auto.
We keken op onze klok en naar de weg die we nog te doen hadden en Karen herinnerde me eraan dat we niet bij elke waterval konden stoppen.
weg bleef adembenemend mooi. De immense en wilde natuur is zeer moeilijk op foto vast te leggen zoals we ze hier ervaren, maar ik heb toch geprobeerd.
Ook opmerkelijk, onderweg zijn we 3 keer moeten stoppen voor wegenwerken en ook dat is hier goed geregeld.
Telkens staat er iemand die de mensen informeert hoe lang het nog gaat duren voor we verder konden rijden.
Vaak zaken die we bij ons niet gewoon zijn, zoals de bomen boven de berg afzagen zodat ze niet naar beneden vallen en het opruimen van stukken rots die op de baan gevallen zijn.
De weg was ook heel kronkelig en op sommige stukken kon maar 1 auto door, maar was wel tweerichtingsverkeer.
De watervallen bleven maar komen en zelfs onze kampeerplek voor de komende 3 nachten lag tussen de watervallen en de bergen.
Toen we gingen inchecken, keek de eigenaar ons vreemd aan toen we zeiden dat we in een tent gingen slapen.
We twijfelden een beetje, keken elkaar aan en de eigenaar stelde ons voor om eens binnen te gaan kijken.
We zijn er nog niet uit of het een verkoopspraatje was, of puur vriendelijkheid, maar we weten wel dat hij ons maar de prijs voor een tent heeft aangerekend. 😊
Wat ons vannacht nog maar eens opviel, is dat het hier nooit ECHT donker is, er is altijd nog wel een lichtgloed aanwezig.
In een sneltreintempo deden we dat, pakten we een rugzak met alles wat we nodig hadden en sprongen in de auto.
Het was maar 3 minuten rijden naar de cruiseboot, dus we waren er goed op tijd dankzij goei teamwork.
Karen snelde rap naar n van de beste plaatsjes in de boot. Vlak aan het groot panoramaraam en tonguetwister).
De boot vaart elektrisch en is dus muisstil tijdens het varen, dat met de prachtige uitzichten en stilte van het fjord, maakten het een geweldige ervaring.
Dan kwamen we aan in Flm. zoals in Trotter omschreven: een toeristisch ‘gemaakt dorpje zoals je ze in pretparken tegenkomt.
Dit was zuiver bedoeld als toekomstpunt voor toeristen. het echt dorpje met de bewoners lag op de treinrit.
We hadden nog anderhalf uur, dus at Karen een lokale specialiteit van de bakker en ik een cheeseburger in afwachting.
Nore keek wat naar buiten, speelde wat met de veters van Karen en probeerde het infoboekje kost wat kost te bemachtigen.
Eerst kregen we in de trein de mythe te horen van de Huldra, een verleidelijke bosgeest uit de Noorse mythologie.
Opeens hoorden we gezang echon in de bergen en verscheen er een roodgeklede blonde dame aan de kant van de waterval.
We kochten nog een bakje frieten (nooit zo goed als bij ons, maar toch smaakte het) en namen nog de shuttle terug richting Gudvangen.
