Alsof we nog niet trots genoeg waren op ons Nore, begon ze vanochtend, toen Karen haar tanden was gaan poetsen, opeens te kruipen.
Ik ging nog afscheid nemen van de vriendelijke eigenaar en sloeg nog een klein praatje over het weer.
Hij zei me dat de zomer er echt laat is dit jaar en dat er normaal veel minder tot geen sneeuw meer ligt op de bergtoppen.
offroad wou gaan om op een grave rots te kruipen (niet met de auto, geen zorgen schoonpapa), voelde ik na enkele tientallen meters nattigheid. Letterlijk. ik kwam erachter dat ik in een soort drassig weiland aan het ploeteren was.
Toen begon het nog harder te regenen en ik moest nog terug, aangezien ik toch ook niet op de rots ging kunnen klauteren
niet veel verder was het ook heel mooi met (je raadt het) een mooie waterval vlak naast een reeks haarspeldbochten om over de berg te geraken.
Hoe verder we reden, hoe hoger we gingen. Tot op een bepaald moment we echt in een bergsneeuwlandschap kwamen.
We waren nog aan het overwegen welke plek we gingen nemen, (met of zonder elektriciteit, maar die met was maar passemaatje) en hij zette ons onder druk om NU een keuze te maken.
Een medewerker (die heel beleefd, vriendelijk en beschaamd was) verontschuldigde zich voor de eigenaar zijn gedrag en zei dat hij weinig geduld heeft.
De camping was hier ook best duur, maar ja, dit was dan ook het meest bekende en dus toeristische fjord van Noorwegen.
Nadat de tent (ook hier weer in de gietende regen) was opgezet, ging ik betalen en babbelde nog wat met de vriendelijke medewerker.
We besloten om morgen hier niet te blijven hangen. We gingen met een bootje het fjord op, maar het weer liet dat niet echt toe op een aangename manier voor ons, maar vooral voor Nore.
En wat ons opviel, is dat ze met ondersteuning ook al haar ene been voor het andere been zet als we ze laten rechtstaan.
En zogezegd zo gedaan. en helaas nog vroeger dan verwacht doordat onze tent door de hevige ochtendwind (en niet de mijne) helemaal scheef sloeg.
Doordat het gisteren zo regende, hadden we ze niet helemaal opgezet zoals het moest blijkbaar en al zeker geen stormkoorden gespannen.
Het was gisteren tegen de avond zo een zacht weer geworden, dat we dit niet konden voorspellen, maar ja het Noorse weer h 😊
Eerst deden we weer enkele haarspeldbochten recht tegen een berg, om daar een prachtig zicht te hebben over de vallei en het fjord.
We stopten weer op verschillende plekken en trakteerden onszelf op een prachtige locatie op een ovenverse ‘cinnamon bun en een warme choco in een wegrestaurant.
We reden nog verder door valleien, besneeuwde ruige bergtoppen en kwamen na deze laatste uit aan het hoogtepunt van de dag: de Trollstigen.
Ook hier was het een prachtig uitzicht over de vallei met enorme haarspeldbochten begrenst door 2 gigantische watervallen!
Ook hier had Nore weer veel bekijks (misschien omdat we ook hier weer allemaal slechte vestimentaire keuzes gemaakt hadden).
We hadden zicht op een prachtige ruwe bergkam (de Trollveggen), die blijkbaar de hoogste verticale rotsformatie van Europa is.
We passeerden hierna ook nog enkele ruige rivieren en bijhorende watervallen en van elke nieuwe die we tegenkomen zeg ik dat dit de mooiste is die ik afgelopen weken al zag.
We Passeerden ook een dorpje genaamd Lora, dus dat was best grappig om op de GPS te zien verschijnen.
Weetje: winkelkarren hebben ze hier ook met een soort aan vast. Heel handig, maar Nore vindt dat voor babys, dus zij zit gewoon in de winkelkar zoals de grote kindjes. 😊
uit van de eerlijkheid van de mensen en er hing gewoon een prijslijst met rekeningnummer bij om zelf in te checken en te betalen.
We drukten op een bel aan het onthaal en wat later kwam een op leeftijd, trage, voorovergebogen gezette man naar buiten gestrompeld.
Hij was heel vriendelijk en toen we zeiden dat we een hut wilden, moest hij weer naar binnen om in zijn boek te kijken voor beschikbaarheid.
